Het zit er weer op!
Maar voor ik toe kom aan de slotrondes moet ik nog even terugkomen op deel 2.
Onder de indruk van de afloop van partij 7 kon ik nog net even terug kijken op ronde 6 en dus heb ik niets over ronde 5 vermeld.
Met wit tegen Pim Ghijsen kreeg ik kans om zijn verdediging te doorbreken met een paardoffer op d5. Ook na niet nemen bleef er een gewonnen stelling over.
In ronde 8 was mijn tot dan toe overvloedig geluk kennelijk op. Ik verloor met wit tegen Freddie van der Elburg in de opening een pion en miste een paar kansen op betere verdediging zodat ik uiteindelijk in mijn eerste nederlaag moest berusten.
Ook mijn medekoploper verloor zodat ik in de laatste ronde met zwart zelfs de kans kreeg om deze 10kamp te winnen. Daarvoor moest ik dan wel met zwart winnen van de nieuwe koploper Wim Westerveld.
Ik heb het niet geprobeerd. Ik heb na ongeveer 2 uur spelen op zet 14 remise aangebodenen dat heeft hij na een blik op het bord van de andere nr. 2 aangenomen.
Hij winnaar en promovendus naar klasse 1, ik gedeeld tweede waarbij Freddie van der Elburg nog voor mij geklasseerd werd en Hector Giacomini na mij.
Qua resultaat kan ik niet anders dan tevreden zijn. Het opkijken tegen deze mannen zal ik nu wel achter me kunnen laten.
Buiten het genoegen van het spelen van een tienkamp zelf was de entourage weer groots met wereldtoppers op hooguit 10 meter afstand en bijna een Nederlandse winnaar van deze jubileum-editie!
Daarnaast kent deze 11daagse voor mij nog altijd een extra leuke kant door de clubgenoten van mijn broer Rob: vele de Waagtorenspelers deden weer mee evenals Gino de Mon, wiens opa ook een prominent lid is van die club.
