In september is Sybille overleden in hospice de Vlinderhof.
Nog in de zomer hiervoor was zij een van onze vaste deelnemers aan het schaken in de HuB op woensdagmiddag.
Dat deed ze al vele jarenlang dus ook toen we nog als clubje in de Hamboskliniek speelden. Daar, zo vertelde ze vaak, is het eigenlijk begonnen toen ze op een verzoek van haar vader inging om regelmatig met hem te komen schaken tijdens zijn verblijf aldaar.
Haar vader Nicola, zoals ik hem kende, Klaus, zoals zij hem noemde, Ritzerfeld was een van de 3 oprichters van de Kerkraadse SchaakVereniging. Zijzelf heeft in de jaren 50 en/of 60 ook deelgenomen aan de club als speler en ook als secretaris.
Sybille was een opvallende persoon door haar postuur (haar vader was een kleine man, zij een grote vrouw), maar zeer zeker ook door haar open oor voor anderen en de fermheid waarmee ze bepaalde uitspraken kon doen.
Ze hield van het spelletje maar meer nog van het contact met de ander.
We missen haar
Tekst Glenn Freer
Sybille (rechts op de foto) in gesprek met wijlen Ed Golob tijdens het 80-jarig jubileum van de KSV in 2007.
Ze woonde ooit naast me op de flat op de Feldbiss in Kerkrade. Ze heeft me ooit het leven gered, doordat ik per ongeluk in een stuk glas mijn pols had doorgesneden. Mijn arm afgebonden en halsoverkop naar haar doctor. Ze was gescheiden. En ze reed een groene auto. Ze tenniste, tenminste als het die Sybille is. Ze had een dochter, Jessie.
Had ik geweten dat ze schaakte, dan hadden we een potje kunnen spelen. Dat is wel jammer. Maar voor de rest allemaal goede herinneringen.